ทำไม can''t เชื่อมนำมาใช้ในการผลิตเครื่องบิน?
เชื่อมเป็นเทคโนโลยีที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมการผลิตที่ทันสมัย แต่ก็มีข้อได้เปรียบของความเร็วที่รวดเร็ว, ปิดผนึกที่ดีและประโยชน์อื่น ๆ มันมีบทบาทสำคัญในการบินและอวกาศเรือและการผลิตรถยนต์ ดังนั้นสามารถกระบวนการเชื่อมยังถูกนำมาใช้ในกระบวนการผลิตเครื่องบิน? คำตอบที่เป็นลบ โดยมีปัจจัยหลักดังต่อไปนี้:
เป็นครั้งแรกที่มีสาเหตุมาจากวัสดุที่ใช้ในการทำเครื่องบิน
ก่อนที่จะมีการถือกำเนิดของโบอิ้ง 787 และแอร์บัส A350XWB ที่วัสดุหลักของเครื่องบินที่ทันสมัยเป็นอลูมิเนียม สารนี้มีผลการดำเนินงานเชื่อมที่มีคุณลักษณะที่โดดเด่นมากไม่ดี หลังจากเชื่อมโดยวิธีการเชื่อมแบบดั้งเดิมเข้มข้นความเครียดท้องถิ่นในพื้นที่เชื่อมทำให้เปราะโลหะและข้อบกพร่องเช่นโรคริดสีดวงตาฟองและ microcracks มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นทำให้ประสิทธิภาพการทำงานของโครงสร้างในสถานที่เหล่านี้ต่ำกว่าที่ของเขตปลอดรอย . นี้เป็นที่ยอมรับไม่ได้ในการผลิตอากาศยาน
แม้ว่าจะมีบางกระบวนการเชื่อมพิเศษเช่นแรงเสียดทานผัดเชื่อมและเชื่อมเลเซอร์เทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องมีความซับซ้อนมากเกินไปและมันก็เป็นเรื่องยากที่จะให้มั่นใจเสถียรภาพกระบวนการ สำหรับวัสดุเดียวกันทินเนอร์ได้ง่ายขึ้นก็คือการเชื่อม ความหนาของผิวเครื่องบินโดยทั่วไปเพียงประมาณ 2 มิลลิเมตร ถึงแม้ว่าจะสามารถเชื่อมความยากลำบากจะมีขนาดใหญ่มากและผู้ประกอบการที่ไม่ได้มีความรู้ความสามารถทั่วไปซึ่งไม่เอื้อต่อการผลิตมวลของเครื่องบิน
โบอิ้ง 787 และแอร์บัส A350XWB ส่วนใหญ่ประกอบด้วยวัสดุคอมโพสิต วัสดุคอมโพสิตเหล่านี้ทำจากความหลากหลายของวัสดุเดียวผ่านวิธีการคอมโพสิตและทำแล้วผ่านกระบวนการพิเศษ เชื่อมยากกว่าอลูมิเนียมและผู้ผลิตไม่ค่อยใช้เชื่อม
ตามลักษณะการดำเนินงานของเครื่องบิน
เมื่อเครื่องบินจะบินด้วยความเร็วสูงที่ระดับความสูงผิวของลำตัวที่อยู่ภายใต้ความตึงเครียด มีการสั่นสะเทือนเมื่อเครื่องยนต์ทำงานเป็นและเครื่องบินที่ตัวเองยังจะสร้างแรงสั่นสะเทือน กองกำลังที่มีประสบการณ์โดยเครื่องบินในแต่ละเที่ยวบินมีการเปลี่ยนแปลงและอาจทำให้เกิดปัญหาความเมื่อยล้า ความตึงเครียด, การสั่นสะเทือนและความเมื่อยล้าเป็นเหตุผลหลักในการย่อยสลายของผลการดำเนินงานเชื่อม หากเครื่องบินที่ทำงานในสภาพแวดล้อมเช่นเป็นเวลานาน, รอยแตกขนาดเล็กอาจเกิดขึ้นในการเชื่อม อะไรคือสิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือรอยแตกจะยังคงขยายตัวตามแนวตะเข็บเชื่อมแม้นำไปสู่การสลายตัวของเครื่องบินในอากาศและโศกนาฏกรรมของการตายของตัวเครื่อง และโลดโผนและกวดขันมีลักษณะที่ดีของการป้องกันการสั่นสะเทือน, ป้องกันความเมื่อยล้า ฯลฯ และเนื่องจากการมีอยู่ของหลุมเชื่อมต่อธรรมชาติมีความสามารถที่จะยังคงขยายตัวรอยแตก
สุดท้ายจะเกิดจากลักษณะของเครื่องบิน อายุการใช้งานของเครื่องบินโดยทั่วไปกว่า 20 ปี มีเครื่องมือที่มีความซับซ้อนและแม่นยำจำนวนมากในลำตัวเป็น ระหว่างการใช้งานในระยะยาวส่วนประกอบต่างๆอาจได้รับความเสียหายที่แตกต่างองศา โลดโผนง่ายต่อการซ่อมแซมและแทนที่ หากเชื่อมใช้ผิวของเครื่องบินจะต้องถูกแทนที่อย่างสมบูรณ์ซึ่งจะเพิ่มค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาและความยากลำบากในการบำรุงรักษาเพียงครั้งเดียว แม้ว่าจะไม่มีความล้มเหลวที่เกิดขึ้นอุปกรณ์อากาศยานจะต้องมีการตรวจสอบอย่างสม่ำเสมอและการบำรุงรักษารวมถึงความจำเป็นที่จะถอดชิ้นส่วนที่เชื่อมต่อสำหรับการตรวจสอบและการบำรุงรักษา เชื่อมคือการเชื่อมต่อไม่ถอด เมื่อถอดชิ้นส่วนโครงสร้างที่ถูกทำลาย
ดังนั้นทำไมเครื่องบินการผลิตส่วนใหญ่ใช้โลดโผนในขณะที่อากาศยานและการต่อเรือโดยทั่วไปใช้เชื่อม? เชื่อมมีข้อได้เปรียบของความเร็วที่รวดเร็ว, ปิดผนึกที่ดี ฯลฯ และมีบทบาทสำคัญในการบินและอวกาศเรือและการผลิตรถยนต์ โลดโผนและการเชื่อมใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมการผลิต โลดโผนมีลักษณะของการเปลี่ยนรูปแบบการเชื่อมต่อขนาดเล็กความต้องการต่ำสำหรับสภาพแวดล้อมการเชื่อมต่อและเหมาะสำหรับชิ้นส่วนบาง
